O antijeni polisakarit zinciri, tam bir lipopolisakarit molekülü oluşturmak için hücre zarının periplazmik yüzeyinde lipid A'nın çekirdek bölgesi ile birleşir. Lipopolisakkarit moleküllerinin periplazmik boşluktan dış zara transferi, ancak dış zardaki sunumunun mekanizması hala belirsizdir. İç ve dış zarların bağlanma yerlerinde "Bayer köprüsü" yoluyla sağlanabileceği tahmin edilmektedir.

Waal (Rfal), bağlayıcı reaksiyonla ilişkili olduğu bilinen tek enzimdir. Waal, büyük nispi moleküler ağırlıklı polimerleri veya küçük nispi moleküler ağırlıklı oligomerleri lipit A'nın çekirdek bölgesine etkili bir şekilde bağlayabilir. Bağlama reaksiyonunun temel özelliği, koruyucu olması ve O antijeni sentez yoluna bağlı olmamasıdır. Farklı bakteriler tarafından farklı yollarla sentezlenen O antijeni, Escherichia coli K-12 genetik mühendisliği suşunun heterolog O antijeninin araştırılması ve ifadesi için de temel oluşturan hücre yüzeyinde etkili bir şekilde bağlanabilir ve ifade edilebilir.

Escherichia coli K-12 ve Salmonella typhimurium Waal'ın birincil yapısının belirgin bir benzerliği yoktur. Her ikisi de birden çok transmembran alanı içermesine rağmen, hidrofobik profilleri açıkça benzerdir, ancak işlevleri birbirini tamamlayamaz. Her bir Waal enziminin etkili aktivitesi, Waak'ın koordinasyonunu (yani Rfak) gerektirebilir; bu, her bir Waal enziminin aktivitesi için spesifik çekirdek yapı modifikasyonunun veya (ve) Waal ve Waak proteini arasındaki spesifik etkileşimin gerekli olabileceğini gösterir. Hücre yüzeyinde, O antijeni sadece lipit A çekirdeği (Salmonella typhimurium gibi) ile bağlanma şeklinde veya lipit A çekirdeği olsun ya da olmasın bağlanma şeklinde bulunabilir. İkincisi, Vibrio cholerae O139'un O antijeni ile temsil edilir. Çekirdeğe bağlı yalnızca kısa (tek tekrar eden birim) bir oligosakkarit vardır ve büyük nispi moleküler ağırlığa sahip (çekirdekle bağlantılı olmayan) kapsüler polisakarit aynı tekrar eden birim yapısını içerir.