SCD14, normal plazma ve hücre süpernatanında tespit edilebilir. sCD14, hücre yüzeyindeki glikoproteinden türetilebilir ve fosfolipaz veya proteaz sindirimi ile GPI bağlantılı membran proteininin enzimatik hidrolizi yoluyla salınabilir.

CD14 molekülleri ayrıca normal insan plazmasında ve insan monositlerinin ve diğer hücre dizilerinin kültür süpernatanında çözünür moleküller formunda bulunabilir. Farklı moleküler ağırlıklara ve dinamiklere göre, CD14'ün iki formu vardır: forbol ester (PMA) ve INF- y gibi farklı uyarıcılarla ① Veya LPS, GPI bağlantılı zar ifade eden CD14'ün ayrılmasını indükleyebilir ve göreceli bir CD14 üretir. 48000-49000 molekül ağırlığı. Bu ayrılma tipi, zara bağlı serin proteaz tarafından düzenlenebilir. ② Bazı CD14 molekülleri, GPI bağlantılı moleküllerin eklerinden ayrıldı ve C-terminal öncü sinyal peptidlerini hala koruyarak 55000~56000 bağıl moleküler ağırlığa sahip sCD14'ün üretilmesine neden oldu. CD14'ün bu formu hücrede depolanır ve sıcaklık kısa bir süre değiştiğinde kendiliğinden salınabilir. Bu süreç, proteaz inhibitörlerinin varlığı veya yokluğu ile değişmez.

55000 nispi moleküler ağırlığa sahip sCD14'ün varlığı, GPI sentezindeki kusurdan ve monositlerin mCD14 molekülünü ifade edememesinden kaynaklanan paroksismal gece hemoglobinürisi (PNH) olan hastalarda tespit edilebilir. sCD14'ün artan ifadesi, mCD14'ün azalan ifadesini telafi edebilir. PNH hastalarında, monositler LPS'ye bağlanabilir ve sCD14 ile reaksiyona girebilir. Bu iki sCD14'ün farklı biyolojik etkileri olup olmadığı hala net değil. Septisemili hastaların plazmasında bağıl moleküler ağırlığı 56000 olan sCD14 yükselirken, bağıl moleküler ağırlığı 56000 ve 48000 olan iki sCD14 tipi arasında prognoz açısından fark yoktu.