Lipopolisakkarit, DNA sentezini artırmak için doğrudan B lenfositleri üzerinde etki eder, böylece B lenfosit bölünmesini destekler, bu nedenle lipopolisakkarit, B lenfositlerinin spesifik olmayan bir mitojenidir.

Lipopolisakarit immünojeniteye sahiptir, yani B lenfositlerini spesifik antikorlar üretmeleri için uyarabilirler. Lipopolisakarit ile aşılama, esas olarak IgM'yi, nadiren IgG'yi ve IgA'yı ​​sentezleyen poliklonal antikor reaksiyonları üretir.

B hücreleri iki alt tipe ayrılır: B1 ve B2. B1 esas olarak olgun farelerin karın boşluğunda bulunur ve CD14, CD5, CD44 ve CD116'yı ifade edebilir; Bununla birlikte, normal B hücresi olan B2, CD14 ve CD44 moleküllerinin ekspresyonuna sahip değildir. CD14mRNA A, fare karın boşluğu B1 hücrelerinde saptanabilir, ancak dalak B2 hücrelerinde CD14mRNA yoktur. B1, düşük endotoksin seviyelerinde aktive olabilir ve bir anti-CD14 antikoru eklendiğinde NF'yi inhibe edebilir - κ B. Protein sentezi. B2 hücrelerinin düşük endotoksin konsantrasyonlarında aktivasyon etkisi yoktur ve yalnızca yüksek endotoksin konsantrasyonlarında aktive olurlar. B1'in CD14'ünün LPS kaynaklı aktivasyonu hızlandırabildiği görülebilir.

Lipopolisakaritin mitojenik aktivitesi ve immünojenikliği, anti-enfeksiyon mekanizmalarından biridir ve ayrıca bazı patolojik süreçlerin oluşumuna ve gelişimine de katılır. Örneğin, pestis enfekte olduğunda, bakteriler lenf düğümlerindeki fagositlerde çoğalır ve lipopolisakkarit, lenf düğümlerinin germinal merkezi çevresinde çoğalarak lenf düğümünün büyümesine yol açan B lenfositlerini uyarır.

Wahl ve ark. lipopolisakaritin, monosit kemokin ve makrofaj aktive edici faktörler gibi lenfatik faktörler üretmek için B ve T hücrelerini aktive edebildiğini bildirmiştir. Lipopolisakaritin, lenfokinler üretmek için B lenfositlerini doğrudan aktive edebildiği, T lenfositlerini aktive etmek için ise makrofajların dahil edilmesini gerektirdiği doğrulanmıştır.