Endotoksinin keşfedilmesinden yüz yıl sonra, insanlar her zaman bakteri hücre duvarlarının yapısal bir bileşeni olan endotoksinin ancak hücre öldüğünde veya yapay olarak parçalandığında salınabileceğine inanmışlardır. Ancak son yıllarda gram-negatif bakterilerin, bakterilerin logaritmik büyüme evresi sırasında veya bakterilerin beslenmede yetersiz kaldığı durumlarda da endotoksin salgıladıkları bulunmuştur.

Elektron mikroskobu teknolojisi, bakterilerin logaritmik büyüme periyodu sırasında, gram-negatif bakterilerin dış zarının aşırı sentezlendiğini ve fazla dış zarın hücre yüzeyinde birçok "yapı ablebleri" oluşturduğunu ve endotoksinin salındığını buldu. çevredeki ortama "herpetik" şeklinde yayılır. Hücrenin dış zarında iki tip "herpetik" vardı ve hücre bölünmesi ve septum oluşumu sürecinde oluşan "büyük herpetik", Hücrenin iki bakteriye bölünmesiyle ölür; Bakteriyel büyüme sürecinde sürekli olarak üretilen ve her an dış ortama salınan bakteri gövdesinin dış yüzeyinde "küçük kabarcıklar" bulunur. Serbest endotoksin, toplam bakteriyel endotoksinin yalnızca bir kısmını oluştursa da, sürekli salınan endotoksinin konağa verdiği yanıtta önemli bir rol oynayabileceğini belirtmekte fayda var.