CD14 çoğu hücrede eksprese edilmesine rağmen, ekspresyon seviyesi MHC Ⅰ ile karşılaştırıldığında sınırlıdır. Dokuya özgü gen ekspresyonu, kromatin yapısı ve DNA metilasyon durumu ile belirlenir. CD14'ün kısıtlı ifadesi ayrıca dokuya özgü nükleer transkripsiyon faktörlerinin veya yaygın nükleer transkripsiyon faktörlerinin spesifik kombinasyonu ile belirlenir. Örneğin PU. 1 sadece monositlerde ve B hücrelerinde bulunur; Yalnızca monositlerde bulunan NF-M (nükleer faktör-M), CAAT/arttırıcı bağlayıcı protein (C/EBP) ailesinin bir üyesidir; ek olarak, Sp.1 (uyarıcı protein 1) gibi transkripsiyon faktörleri de gen ekspresyonunun düzenlenmesine katılır.

Makrofajlara monosit farklılaşması sürecinde, CD14'ün ifadesi önemli ölçüde arttı. CD14 geninin düzenlenmesini incelemek için Zhang ve ark. insan kromozomu 5'i Eco R Ⅰ ile sindirmiş ve bazı gen fragmanlarının spesifik klonlanmasından sonra insan CD14 genini elde etmiştir. İnsan CD14 geninin tam uzunluğu, 5.5 kb'lik bir kodlama dizisi ve 5' ucunda 4.2 kb'lik bir yukarı akış düzenleyici dizi içerir. Şu anda, proteinin ATG başlangıç ​​bölgesinin 101 bp ve 130 bp yukarısında bir ana transkripsiyon başlangıç ​​bölgesi ve bir ikincil transkripsiyon başlangıç ​​bölgesi bulunduğu açıktır.

Mononükleer olmayan hücre hatları HeLa ve REX ile karşılaştırıldığında, insan CD14 pozitif mononükleer hücre hattı Mono Mac 6, güçlü bir etkiye ve monosite özgü promotör aktivitesine sahip olan yukarı akış sekansının 128 bp'lik bir DNA fragmanını içerir. Bu fragmanda, monositlerden izole edilen nükleer proteinlerle etkileşime girebilen dört bölge vardır. GGGCGG çerçevesine bağlanan işlem yapan faktörlerin tümü Sp (uyarıcı protein) olarak adlandırılır. Klonlanmış Sp.1, 696 amino asitten oluşur ve DNA'nın bağlanma yeri olan N ucunda üç çinko parmak yapısına sahiptir. Sp.1, CD14 promotörünün üç farklı bölgesinde birleştirilebilir. Sp.1, her memeli hücresinde tespit edilebilen, ancak ekspresyonu farklı dokularda değişen bir çinko parmak DNA bağlayıcı transkripsiyon faktörüdür.

Sp.1 hematopoietik dokuda yüksek oranda eksprese edilir, bu da hematopoietik hücrelerin gelişiminde önemli bir rol oynadığını gösterir. Sp.1'in eritroid hücreleri, lenfoid hücreleri ve miyeloide özgü genleri düzenlemede önemli bir faktör olduğu doğrulanmıştır. Sp.1, monositlerde CD14 molekülünün dokuya özgü ekspresyonu için yalnızca anahtar bir faktör değildir, aynı zamanda CD14 ekspresyonunun farklılaşma indüksiyonunu da içerir, yani miyeloid mononükleer kök hücre hatlarının farklılaşmasını destekler. D3 vitamini tarafından indüklenen düzenleme, sCD14'ün ekspresyonunu artırmak için esas olarak Sp.1 bölgesi aracılığıyla yapılır. Sp.1'in ana bağlanma bölgesi (- 110bp) mutasyona uğradığında, dokuya özgü promotörlerin aktivitesini azaltabilir. Bu sonuçlar ve trans-aktivasyon deneyleri, Sp.1'in monositlerde dokuya özgü CD14 moleküllerinin ekspresyonunda önemli bir düzenleyici rol oynadığını doğrulamaktadır.

Diğer bir önemli transkripsiyon faktörü, CD14 promotörlerinin aktivitesinin düzenlenmesinde de önemli bir rol oynayan CCAAT/arttırıcı bağlayıcı proteindir. CD14 mRNA ayrıca endotoksin tarafından uyarılan karaciğer, akciğer ve böbrek parankim hücrelerinde de eksprese edilebilir, bu da CD14'ün ekstramedüller hücrelerde de sentezlenebileceğini ve salgılanabileceğini gösterir. Bununla birlikte, karaciğerde, CD14 ekspresyonunun düzenleme mekanizması monositlerinkinden farklı olabilir ve karaciğer, sCD14.'ün ana kaynağıdır.